ملوکسیکام 2 %
ملوکسیکام 2 %
این دارو در یک نگاه:
• مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA).
• یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی و خواص ضد اندوتوکسیک، تب بر و ضد درد.
• بهترین ضدالتهاب و ضد درد قابل تجویز قبل و بعد از اعمال جراحی.
• امکان استفاده همزمان آن با داروهای بی حسی موضعی.
• موثر در بیماری های اسکلتی عضلانی، مفصلی و غضروفی در اسب.
دسته دارویی:
ضدالتهاب غیر استروئیدی
گونه هدف:
گاو، اسب، گوسفند، سگ و گربه
ترکیب دارو:
هر میلی لیتر از محلول تزریقی حاوی 20 میلی گرم ملوکسیکام می باشد.
فارماکولوژی دارو به اختصار:
ملوکسیکام يك داروي ضد التهاب غير استروئيدي (NSAID) است و داراي خاصيت ضد التهاب، ضد درد و ضد تب است كه از طریق مهار سنتز پروستاگلاندين، از طريق مهار آنزيم سيكلواكسيژناز كه مهمترين عامل در تبديل آراشيدونيك اسيد به پروستاگلاندين مي باشد، اعمال اثر می نماید. ملوکسیکام در دزهای پایین درمانی بطور انتخابی باعث مهار COX-2 بیشتر از COX-1 می شود. تاثير قوي اين دارو بر كليه مراحل حاد و مزمن التهاب به اثبات رسيده است و تاثير طولاني مدت آن بر بافتهاي ملتهب مشهود مي باشد. از آنجائیکه ملوکسیکام از خانواده NSAIDs بشمار میرود همانند داروهای این خانواده مانع تشکیل برادی کینین و پایداری غشای لیزوزومها می شود و از آزادسازی آنزیمهای لیزوزومی که عامل هضم بافتی می باشند، جلوگیری می کند. ملوکسیکام همچنین دارای خواص ضد آندوتوکسیک است زیرا نشان داده شده است که تولید ترومبوکسان B2 ناشی از تزریق داخل وریدی آندوتوکسین E. Coli در گوساله را مهار می کند.
موارد مصرف :
محلول تزريقي ملوكسيكام یک ضد التهاب غير استروئيدي است كه در گاو، اسب، گوسفند، سگ و گربه استفاده مي گردد. گاو: در عفونتهاي حاد تنفسي همراه با آنتي بيوتيك درماني براي كاهش علائم باليني، در اسهال همراه با سرم تراپی بصورت خوراکی براي كاهش علائم باليني براي گوساله هاي بيشتر از يك هفته و گاوهاي غير شيري جوان و بعنوان كمك درمان در درمان التهاب پستاني حاد همراه آنتي بيوتيك تجويز مي گردد و نيز كاهش درد متعاقب جراحي يا قطع شاخ در گوساله ها استفاده مي شود.
اسب: كاهش التهاب و درد در بیماری های اسكلتي - عضلاني حاد و مزمن و نيز كاهش درد ناشي از كوليك در كره اسبها بكار مي رود .
گوسفند:
برای تسکین درد و التهاب استفاده می شود.
سگ:
جهت کاهش درد و التهاب ناشي از استئوآرتريت تجويز مي گردد. گربه: جهت کاهش درد و التهاب ناشي از جراحي های ارتوپديك و برداشت كامل رحم و تخمدان کاربرد دارد. ميزان و روش مصرف: گاو: تزريق تك دز زير جلدی يا وريدي با دز 5/0 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن (معادل با 5/2 ميلي ليتر به ازاي هر 100 كيلوگرم وزن بدن).
اسب:
تزريق تك دز وريدي با دز 6/0 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن (معادل با 3 ميلي ليتر به ازاي هر 100 كيلوگرم وزن بدن).
گوسفند:
تزريق تك دز زير جلدی در ناحیه بالای گردن پشت گوش با دز 1 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن (معادل با 1 ميلي ليتر به ازاي هر 20 كيلوگرم وزن بدن).
سگ: تزريق تك دز زير جلدی يا وريدي با دز 2/0 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن (معادل با 1/0ميلي ليتر به ازاي هر 10 كيلوگرم وزن بدن).
گربه: تزريق تك دز زير جلدی با دز 3/0 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن (معادل با 15/0 ميلي ليتر به ازاي هر 10 كيلوگرم وزن بدن ). همراه با آنتي بيوتيك و يا در صورت نياز تجويز در سرم خوراكي توصيه مي گردد.
موارد منع مصرف:
ایمنی این محصول در حیوانات آبستن یا شیرده و در اسب های زیر 6 هفته ثابت نشده است لذا بهتر است تجویز نشود. در حیواناتی که از اختلال عملکرد کبدی، قلبی یا کلیوی و اختلالات خونریزی دهنده رنج می برند یا در مواردی که شواهدی از ضایعات اولسروژنیک گوارشی وجود دارد استفاده نشود مواقعي كه دام به ملوكسيكام يا يكي از تركيبات بكار رفته در فرمولاسيون دارو حساسيت داشته باشد، نباید مصرف گردد. از مصرف این دارو در حیوانات بسیار کم آب، هیپوولمیک یا همراه با فشار خون پایین که نیاز به آبرسانی تزریقی دارند خودداری کنید، زیرا ممکن است خطر بالقوه سمیت کلیوی وجود داشته باشد. استفاده مکرر از ملوکسیکام در گربه ها با نارسایی حاد کلیه و مرگ همراه است.برای درمان اسهال در حیوانات کمتر از یک هفته استفاده نشود.
تداخلات داروئی:
ملوکسیکام را نباید همزمان با سایر داروهای هم خانوادۀ خود (سایر NSAIDs) یاکورتیکواستروئیدها تجویز نمود زیرا ریسک بروز زخمهای گوارشی و ناراحتی های کلیوی در اینگونه مواقع بالا می رود. تجویز آن با آنتی بیوتیکهای آمینوگلیکوزید یا ضد انعقادها باید با احتیاط صورت پذیرد.
احتياط:
روشهای تجویز آن تزریق وریدی، عضلانی و زیرجلدی است و از آنجائیکه تزریق عضلانی و زیرجلدی آن امکان ایجاد التهاب بافتی را بدنبال خواهد داشت، لذا تجویز وریدی آن ارجح است.
جهت کاهش درد ناشی از جراحی های محدود مانند قطع شاخ بهتر است حداقل 20 دقیقه پیش از جراحی،این دارو مصرف گردد. گاهي در كمتر از 10% گاوها و اسبها التهاب گذرا در محل تزريق متعاقب تزريق زيرجلدی ملاحظه مي گردد و بعد از مدت كمي مرتفع خواهد شد. در هنگام بروز عوارض افزايش دز، درمان علامتي توصيه مي گردد.
دور از دسترس و دید اطفال نگهداری شود.
زمان پرهيز از مصرف :
زمان توصیه شده برای آزمایش ادراری در اسب های مسابقه 3 روز پس از آخرین تجویز می باشد . گوشت و احشاء: 15 روز شیر: 5 روز
شرايط نگهداري :
در مكاني خشك و در دماي 15 تا 25 درجه سانتيگراد، بدور از نور مستقيم آفتاب و یخ زدگی نگهداري گردد.
بسته بندی:
ویال های مولتی دز 20، 50 و 100 میلی لیتری همراه با فلیپ آف کپ.
1-شیمی ملوکسیکام
1-1-ساختمان شیمیایی :
شکل شماره 1: ساختمان شیمیایی ملوکسیکام
1-2-فرمول شیمیایی: C14H13N3O4S2
1-3-نام شیمیایی :
4-hydroxy-2-methyl-N-(5-methyl-2-thiazolyl)-2H-1,2-benzothiazine-3-carboxamide-1,1-dioxide
ملوکسیکام ضد التهابی با تاثیر ضد دردی و کاهنده تب می باشد. این دارو از مشتقات اکسیکام می باشد و قرابت نزدیکی با پیروکسیکام دارد و دردسته انولیک اسید از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) قرار می گیرد .
دسته بندی ضدالتهاب های غیر استروئیدی (NSAIDs) در شکل شماره 2 نشان داده شده است:
شکل شماره 2: دسته بندی ضدالتهاب های غیر استروئیدی (NSAIDs)
1-4- مکانیسم اثر ملوکسیکام
خاصیت ضد التهابی این دارو به این علت است که پس از جذب اختصاصاً وارد بافتهای ملتهب می گردد، لذا اصولاً جهت درد کولیک، دردهای عضلانی و مفصلی به کار می رود و نیز بعنوان کاهنده تب و ضد التهاب در بیماریهای چشمی، شوک اندوتوکسیک، پارگی عضله و متعاقب جراحی های عمومی قابل تجویز می باشد. اثر ضد تب و ضد التهابی آن 1 تا 2 ساعت پس از تجویز ظاهر می گردد ولی خاصیت ضد دردی آن 30 تا 60 دقیقه بعد از تزریق نمایان می گردد. پروستاگلاندین ها وظایف مهمی در فیزیولوژی طبیعی بدن که بهترین شکل دفاع طبیعی می باشد، بر عهده دارند. پروستاگلاندین ها در پاسخ به جراحات آزاد می شوند و دارای توانایی تحریک اتساع عروقی، اریتما (سرخ شدن پوست) و افزایش حساسیت به درد را دارا می باشند.
شکل شماره 3: مسیرهای واسطه های پیش التهابی پس از آسیب غشای سلولی
پروستاگلاندین ها به واسطه یکی از دو نوع ایزوفرم سیکلواکسیژناز تشکیل می شوند که شامل سیکلواکسیژناز 1 (Cox-1) و سیکلواکسیژناز2 (COX-2) می باشند. Cox-1 باعث شکل گیری پروستاگلندین های تشکیل دهنده و تولیدی توسط بسیاری از بافت ها مانند سلولهای گوارشی، پلاکت ها و سلولهای آندوتلیال و سلولهای کلیوی می باشد. پروستاگلاندین های ساخته شده توسط Cox-1 بطور مداوم تولید و باعث اثرات متنوع فیزیولوژیک طبیعی در بدن می گردد. این اثرات شامل پوشش موکوسی گوارشی، هموستاز و اثرات کاهش فشار ناشی از خونریزی ها در کلیه می باشد. سیکلواکسیژناز2 (COX-2) باعث تسریع در شکل گیری و القای پروستاگلاندین ها که بطور متناوب مورد نیاز می باشند و نیز در سنتز پروستاگلاندین هایی که به عنوان واسطه های درد، تب و التهاب عمل می کند، می شود. فعالیت COX-2 برای برخی اثرات بیولوژیکی بسیار ضروری می باشد (شکل شماره 4).
شکل شماره 4: مسیرها و بافت های هدف آنزیم های COX-1 (درون زا) و COX-2 (القایی) در متابولیسم اسید آراشیدونیک
1-4-1مکانیسم ضد درد:
ملوکسیکام با مهار آنزیم سیلکواکسیژناز و بطور انتخابی COX - 2 اثر ضد درد خود را آشکار می سازد (شکل شماره 5) .
شکل شماره 5: جایگاه اعمال اثر ضد درد ملوکسیکام
2- فارماکوکینتیک ملوکسیکام :
این دارو پس از تزریق عضلانی به سرعت جذب می گردد. غلظت ملوکسیکام در مایع سینوویالی حدود 40 تا 50 درصد آن در غلظت پلاسمایی است. قسمت آزاد دارو در مایع مفصلی 5/2 برابر بالاتر از پلاسما است که دلیل آن سطح پایین تر آلبومین مایع مفصلی می باشد. اهمیت این نفوذ ناشناخته است اما ممکن است این واقعیت را تبیین کند که ملوکسیکام در درمان آرتریت در مدل های حیوانی عملکرد فوق العاده خوبی داشته است. میل بالای اتصال پروتئینی اکثر NSAIDs دفع کلیوی آنها را محدود می کند. همچنین باندینگ بالای پروتئین پلاسمایی میتواند توزیع NSAIDs از پلاسما به مایعات بدن و بافت ها را محدود و متعاقباً نفوذ به مایعاتی مانند شیر را بسیار محدود کند. به هر حال این مسئله ضرورتا باعث محدودیت مصرف آنها نمی شود و حتی می تواند باعث افزایش اثر درمانی در التهاب حاد گردد زیرا تراوش پروتئین ها از عروق به داخل بافتهای ملتهب صورت می گیرد و حتی غلظت دارو در ترشحات التهابی معمولا بیش از مقدار آن در پلاسما است. ملوکسیکام 4/99 درصد با پروتئین پلاسمایی باند می شود که در گربه حدود 97 درصد می باشد.Bioavailability آن بعد از تزریق عضلانی در حدود 95 درصد می باشد. نیمه عمر دارو در سگ 24 ساعت، در گربه 15 ساعت و در اسب بطور متوسط حدود 5/8 ساعت و گاو 13 ساعت می باشد. مکانیسم عمل NSAIDs مانند مهار کننده های رقابتی با اسید آراشیدونیک برای اتصال به سیکلواکسیژناز می باشند، که یک ابزار مناسب جهت پیش بینی این است که آیا متابولیت های NSAIDs فعالند یا خیر؟
بطور کلی فاز Ι متابولیسم NSAIDs به شکل محصولات قطبی تولید می شود که این متابولیت های قطبی در مهار سیکلواکسیژناز کارآمد نیستند، زیرا فاقد خواص چربی دوستی برای رقابت با اسید آراشیدونیک و جلوگیری از اتصال آنها به سیکلواکسیژناز می باشند. بر این اساس واضح است که نتیجه بگیریم که بیشتر NSAIDs به محصولات غیرفعال متابولیزه تبدیل می گردند. NSAIDs اکثرا به شکل فاز ΙΙ گلوکورونیدها و بندرت نیز بشکل سولفات کونژوگه دفع می شوند. بعلاوه اینکه درصد کمی از NSAIDs بدون تغییر از ادرار دفع می شوند. اگر دارو بدون تغییر دفع شد، انتظار می رود که اگر همزمان با یک عامل قلیایی کننده ادرار مانند آنتی اسید هایی چون هیدروکسید آلومینیوم و منیزیم تجویز شده باشد، میزان دفع ادراری افزایش یابد.
3-ایمنی دارو:
ايمنی این دارو بارها طی مطالعاتی به اثبات رسیده است. بوستون و همکاران (2003)، طی مطالعه ای جهت بررسی ایمنی داروهای ضد التهاب، اثر مصرف همزمان دگزامتازون و ملوکسیکام به مدت 3 روز در 20 قلاده سگ نژاد بیگل بررسی نمودند و نتيجه حاصل از اين تحقيق نشان داد كه در سگهاي سالم تجويز ملوكسيكام با توجه به اثرات جانبی سایر NSAIDs بر دستگاه گوارش ، به نظر ایمن تر مي رسد و تجويز همزمان دگزامتازون و ملوكسيكام احتمال بروز زخم هاي معده را نسبت به زماني كه ملوكسيكام به تنهائی تجويز مي گردد، افزایش می دهد.
کارل و همکاران(2001) جهت بررسی اثر بخشي و ايمنی تجويز دارو ملوكسيكام، مطالعه ای بصورت مقایسه ای با سایر داروهای ضد التهاب (کتوپروفن و بوتورفانول) در سگ هایی كه تحت اعمال جراحي ناحیه شكم قرار گرفته ا ند، انجام دادند. در اين تحقيق 36 سگی که تحت عمل جراحي هاي شكم و طحال و مثانه قرار گرفته بودند، در سه گروه مورد مطالعه قرار داده شدند كه در هر گروه يكي از داروهاي ملوكسيكام، كتوپروفن و يا بوتورفانول تجویز گردید. نتیجه بدست آمده نشان می داد كه داروي ملوكسيكام يك داروي ايمن و موثر براي كنترل درد پس از اعمال جراحي در ناحیه شکم می باشد که میتواند اثر بخشی تا مدت 20 ساعت ایجاد کند و به عنوان یک کاهنده درد بسیار مناسب در شرایط مشابه پیشنهادگردد.
ملوکسیکام دارای تاییدیه سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) می باشد که استفاده دارو در سگ و گربه طبق آن مورد تایید است. مصرف در اسب، گاو و گوسفند به دلیل تاثیرات درمانی مناسب و گستردگی مصرف داروی ملوکسیکام در آمریکا ، اروپا و سایر نقاط دنیا و همچنین در کشور عزیزمان ایران نیز وجود دارد. لازم به ذکر است براساس نتایج بدست آمده از تحقیقاتی که در این خصوص صورت گرفته است، بزودی شاهد ثبت آن در زمینه مصرف در دام های بزرگ در FDA نیز خواهیم بود .
بحث و نتیجه گیری:
طي چندین مطالعه اثر ملوکسیکام با داروهاي مشابه را مورد بررسي قرار گرفته است و نتيجه در اكثر مطالعات نشان دهنده موثر بودن اين دارو نسبت به داروهاي مشابه چون سايرNSAIDs و ساير ضد درد ها می باشد. بورر و همکاران(2003) طی تحقیقی اثرات ضد درد و ضد التهاب كارپروفن، اتودالاك، ملوكسيكام و بوتورفانول در سگهای مبتلا به سينوويت حاد مورد بررسي مقايسه ای قرار دادند. شاخص های اثربخشی درمانی این داروها نظیر شيوه راه رفتن، اندازه گيري هاي ارتوپديك و آزمايش اندازه گيري غلظت سرمي (CRP)C-reactive protein در نظر گرفته شد و آنها گزارش نمودند ملوکسیکام نسبت به بوتورفانول در رفع دردهای شدید موثر می باشد و از نظر این محققین سرعت و تاثیر مناسب اثر ضد درد ملوکسیکام در رده بندی بالایی قرار می گیرد و این دارو در زمره بهترين ضد دردهاي غير استروئيدي می باشد.
استیون و همکاران(2002) طی مطالعه ای تجويز داخل وريدي ملوكسيكام جهت كنترل دردهاي بعد از جراحي زانو (ترمیم پارگی لیگامنت صلیبی) در 40 قلاده سگها را مورد بررسي قرار دادند و در اين بررسي تجويز همزمان ملوكسيكام و بوتورفانول و یا تجويز بورتورفانول به تنهايي بعد از جراحي را بعنوان كنترل کننده علائم درد مقايسه نمودند. در این مطالعه کاهش بیشتر درد در سگهاي درمان شده با ملوكسيكام و بوتورفانول در مقايسه با سگهائي كه با بوتورفانول تنها درمان شدند، مشاهده گردید و همچنین مجموع غلظت كورتيزول سرم در طي مطالعه در سگهاي درمان شده با ملوكسيكام و بوتورفانول در مقايسه با سگهاي درمان شده با بوتورفانول به تنهایی بصورت قابل ملاحظه ای پايين تر بود. این محققین بیان نمودند که در طي مطالعه فوق اين نتيجه حاصل شده كه تزريق يك دز ملوكسيكام با بوتورفانول برابري مي كند و يا اثر بسيار بهتري نسبت به تزريق دو دز بوترفانول جهت كنترل علائم درد در سگها را دارد.
در مطالعات انجام گرفته در خصوص لنگش اسب، مشاهده شد كه ملوكسيكام بسیار موثر در كاهش درجات لنگش بوده است. در آزمایشی که بطور تجربی صورت گرفت، دو گروه از اسبان که بصورت تجربی با تزريق ليپوپلي ساكاريد لنگش در آنها القاء شد مورد بررسی قرار گرفتند. در طي مراحل این آزمايش تجربی هيچ تغييري در اشتهاء، ضربان قلب و تنفس اسبان تحت مطالعه مشاهده نگردید و همچنين درجه حرارت ركتوم و متغييرهاي هماتولوژيكي در محدوده نرمال قرار داشتند. محققان در این مطالعه مشاهده نمودند که ملوكسيكام بطور موثر باعث كاهش معنی دار ((P=0.039 درجات لنگش و نیز کاهش معنی دار (P=0.059) ميزان تراوش مفصلي (Effusion score) در 8 ساعت بعد از تزریق در قياس با دارونما می شود. لنگش در هر 6 اسب پس از 48 ساعت برطرف گرديد در حاليكه تراوش مفصلي كاهش تدريجي بيشتري را نشان داده و علائم نشاندهنده پیشروی رو به بهبودی بود. در شکل شماره 6 اثر ملوکسیکام و دارونما بر لنگش و میزان تراوش مفصلی مورد بررسی قرار گرفته است.
شکل شماره6: مقایسه درجه لنگش و میزان تراوش مفصلی در ساعت صفر، 8، 48 و 168 ساعت پس از تزریق ملوکسیکام و دارونما، A: درجه لنگش B: درجه تراوش مفصلی
همچنین در این مطالعه مشاهده گردید که کاهش معنی داری در پارامترهاي التهابي شامل غلظت پروستاگلندین E2، ماده P و سطح برادی کنین در سرم، 8 و 24 ساعت پس از تزریق ملوكسيكام در مقايسه با دارونما اتفاق می افتد( شکل شماره 7)( Grauw، 2010).
شکل شماره7: مقایسه غلظت پروستاگلندین E2، ماده P و سطح برادی کنین در سرم، در ساعت صفر، 8، 48 و 168 ساعت پس از تزریق ملوکسیکام و دارونما، A: ، پروستاگلاندینE2 B،ماده P C، سطح برادی کنین
طی مطالعه ای انجام شده توسط مک دوگال و همکاران( 2009) اثر کمک درمانی و خاصیت ضد التهابی ملوکسیکام برتوليد شير و(SCC) Somatic Cell count و احتمال به نیاز درمان مجدد و حذف گاوهاي شيري مبتلا به تورم پستان متوسط كلينيكی از گله مورد بررسي قرار گرفت. در این تحقیق گاوها از 15 گله با ورم پستان كلينيكي در طي 200 روز اول شيرواري (با ميانگين 15 روز) كه با آنتي بيوتيك پنتاميت هيدرویدايد روزانه 5 گرم بمدت 3 روز و نصف اين تعداد گاو با 250 ميلي گرم ملوكسيكام (n=361) مورد درمان قرار گرفت و الباقي كه حدود 366 رأس بودند بعنوان گروه كنترل مورد بررسي واقع شدند. نمونه هاي شير براي آزمايشات باكتري شناسي قبل از درمان تهيه شد و نمونه هاي در فاصله هاي 7(±3) و 14(±3) و 21(±3) روز بعد از درمان جهت بررسي SCC جمع آوري گشت كه نتايج حاصل مشخص نمود كه گروهي كه ملوكسيكام و آنتي بيوتيك دريافت نموده بودند توليد شير روزانه بالاتر و سطح لگاريتمي SCC شیر پايين تر از گروه كنترل كه با آنتي بيوتيك پنتاميت به تنهايي درمان شدند، داشتند. طی نمودار زير ميزان كاهش SCC نشان داده شده است(شکل شماره 8).
شکل شماره 8: مقایسه اثر ملوکسیکام بر کاهش SCC، 7، 14 و 21 روز پس از تجویز با گروه کنترل
در این مطالعه گزارش گردید که تعداد گاو کمتری طی هفته ها پس از تجویز ملوکسیکام همزمان با آنتی بیوتیک بدلیل ورم پستان از گله ها حذف شدند که در نمودار ذیل قابل مشاهده می باشند.
نمودار شماره 1: مقایسه درصد تجمعی حذف گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی در دو گروه درمان شده با آنتی بیوتیک- ملوکسیکام با گروه کنترل •: گروه درمان ∆: گروه کنترل
لذا مک دوگال و همکاران بیان نمودند که ملوكسيكام به همراه آنتي بيوتيك باعث تاثير بهتري در درمان تورم پستاني بالینی و حفظ گاو در گله و كاهش قابل ملاحظه SCC مي گردد.
بنابراین با توجه به مطالعات فراوانی که در این زمینه انجام یافته است و مرجع و منابع معتبری که این دارو را بعنوان داروی NSAID موثر جهت کمک درمان چه به تنهایی و چه در درمان ترکیبی با داروهای آنتی بیوتیک معرفی نموده اند، شرکت دانش بنیان، تحقیقاتی و داروسازی عرفان دارو را بر آن داشت تا بر پایه چندین سال تجربه در تولید داروهای مشابه اقدام به تولید این محصول نماید و طی این مقاله بر مزایای استفاده از این دارو صحه گذاشته و این دارو را بصورت محلول تزریقی ملوکسیکام به جامعۀ دامپزشکی ارائه نموده است. این شرکت در این عرصه همواره از نظرات و پيشنهادات دامپزشكان گرامی و کلینیسین های محترم و نیز متخصصین مرتبط با صنعت تولید داروهای دام و طیور استقبال می نماید.
مؤلف : گروه علمي شركت دانش بنیان، تحقيقاتي و داروسازي عرفان دارو
